Ημερολογιακές Αναμνήσεις Γεγονότων τού 1975 και 1979, που μάς κράτησαν επί Γής.7!!...
“Δευτέρα
28 Απριλίου 1975
18:00
Χθές
ήταν η μαύρη Κυριακή τής μέχρι τώρα ζωής
μας.
Ντεραπάραμε
πηγαίνοντας γιά τήν Κοζάνη μετά το
χωριό, που έχει τίς κατασκηνώσεις. Άτυχη
και δυσάρεστη στιγμή. Μετά τήν παραδοχή
τού γεγονότος, το βασικό είναι ότι δεν
πάθαμε τίποτε σοβαρό. Η Λίτσα κτύπησε
τήν αριστερή παλάμη της. Εγώ τήν δεξιά.
Ο Δημήτρης δέν έπαθε τίποτε. Μπορούσαμε
να φύγουμε στόν γκρεμό κατευθείαν, αν
δεν γύριζα λίγο το αμάξι πρός το βουνό.
Μετά ξανάφυγε. Είναι θαρρώ ανεξιχνίαστες
οι φυσικές δυνάμεις, που ενεργούν σε
τέτοιες περιπτώσεις.”
Χρειάστηκα
15΄, γιά να πληκτρολογήσω τήν ανωτέρω
περιγραφή στό Ημερολόγιο τής επόμενης
μέρας, αλλά βέβαια φωτογράφισα και το
χειρόγραφο, που είναι τό μεγαλείο τής
υπόθεσης και είμαι έτοιμος γιά τήν
ανάρτηση με κάτι το συμπληρωματικό από
το ταξίδι μας με το ίδιο αμάξι από τά
Χανιά πρός το Ηράκλειο το καλοκαίρι
1979, όπου αποφύγαμε μία μετωπική σύγκρουση
με αμάξι, που οδηγείτο μέ αγγλικό τρόπο.
Τότε είχαμε μαζί μας τόν Φρέντ και τήν
Αγαπημένη του Κατερίνα, ο οποίος μού
έπλεξε (μέ τα Καταπληκτικά Ελληνικά
του) ένα Ανείπωτο Εγκώμιο, γιατί σωθήκαμε
από Συμφορά λόγω ενστικτώδους αποφυγής
τού επερχομένου μέ παρέκκλιση και χωρίς
ντελαπάρισμα έχοντας αντικρίσει τον
χάρο κατάματα γιά μερικά δευτερόλεπτα.7!!...
(εκ
τού ΜΕΛ) Ντελαπάρισμα[<ντελαπάρω]
(το)
ουσ. το να γλιστρούν πάνω στο δρόμο οι
ρόδες κινουμένου οχήματος
[<γαλλ.
déraper]ρ.
(ντελαπάρισα) (για όχημα) γλιστρώ καθώς
κινούμαι στο δρόμο:
το αυτοκίνητο ντελαπάρισε και βγήκε
από την πορεία του
Γιά.Σα.ς
(καί Ημερολογιακά κοντά σας)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου