Εν Ιορδάνη…στηριζόμενος.7!!…
6/1/16 23:52
20:58 Ξυπνώντας πριν από μισή και πλέον ώρα και αναλογιζόμενος ποιοί γιορτάζουν σήμερα θυμήθηκα το όνομα Ιορδάνης και το συνέδεσα πάραυτα με τον πατέρα τού Αντώνη, ιατρό και σύζυγο τής Μαρίας, η οποία ήταν μία από τις γυναίκες, που επηρέασε την Ζωή μου, αφού υπήρξε και η 1η μου "εργοδότισσα" το 1965-67. Ο Ιορδάνης λοιπόν ήταν πολύ σοβαρός και σχεδόν απόμακρος, ενώ η Μαρία ήταν ακριβώς το αντίθετό του. Η Μαρία ήταν χαρούμενος και αισιόδοξος Άνθρωπος (Είναι μία λέξη, που δεν έχει θηλυκό, αλλά έχει ουδέτερο και είναι υποτιμητικό: ανθρωπάκι…). Ίσως να ήταν και η πρώτη αιτία να μπω με όρεξη στον Αγώνα της Ζωής και να μην τον εγκαταλείψω στα 19 ή 20 μου χρόνια…
Φυσικά δεν ξέρω τι έγραψα τότε για την μητέρα τού μαθητή μου, που μπορούσε να είναι και δική μου, αφού ζήτημα να ήμουν 4-5 χρόνια μεγαλύτερος τού μεγάλου της γιού, γιατί είχε και τον Άκη… Συνεπώς ενδεχομένως να την έβλεπα σαν ιδανική μητέρα κι αυτή σαν ιδανικό γιό. Νομίζω πως παρουσιάζει τεράστιο ψυχολογικό ενδιαφέρον η ανεύρεση και η μελέτη τού ημερολογίου μου εκείνης της εποχής, το οποίο ήδη καλλιεργούσα.
Έπαιρνα προφανώς το λεωφορείο κάπου από το Οικοτροφείο της Αγίας Θεοδώρας (Ερμού) και κατέβαινα στην στάση Ανάληψη κι από εκεί ανηφόριζα για την μονοκατοικία τους, η οποία αργότερα έγινε αδήριτα (Αν και κάποιοι δεν υπέκυψαν…) πολυκατοικία, κάπου απέναντι από υπάρχον σχολείο. Προφανώς τότε με την λεγόμενη αντιπαροχή η Οικογένεια αναβαθμίστηκε οικονομικά, όμως δεν το έζησα…
Βέβαια το 1978-9 μένοντας στην πολυκατοικία των Δαβράδων (άλλη αντιπαροχή κι εκείνη) συναντηθήκαμε με την κυρία Μαίρη, η οποία έκανε φροντιστήριο στην Μαρούλα (που ήταν ένα τυχερό υιοθετημένο κοριτσάκι από την κυρία Αλεξάνδρα και τον –δεν θυμάμαι το όνομά του.), οι οποίοι κι αυτοί είχαν δώσει το οικόπεδό τους αντιπαροχή και είχαν μετακομίσει προσωρινά στο διπλανό διαμέρισμα, το οποίο ήταν κι αυτό κάποιου Κωνσταντινοπολίτη, που εκπροσωπούσε και εισέπραττε τα ενοίκια ο Ντάγιος…
Αυτές οι Στιγμές θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν τίτλο: Η ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΉ.7!!…
Η φροντίστρια λοιπόν έκανε μαθήματα στην κόρη τής κυρίας Αλεξάνδρας κι έτσι συναντηθήκαμε κατά λάθος στην πολυκατοικία τής Χαλκιδικής 32. Θεωρητικά θα έπρεπε να ενώσουμε τις Φροντιστηριακές μας Δυνάμεις και να κυριαρχήσουμε στην περιοχή, αλλά αυτό δεν συνέβη… Ενδεχομένως να είδε ως απειλή τη Λίτσα, η οποία έσκιζε εκείνη την περίοδο με την Ορμή της Νεοφώτιστης στο Φροντιστηριακό Επάγγελμα, το οποίο από νωρίς ο άνδρας της είχε αρχίσει να εξασκεί. Αν θυμάμαι σωστά, η 1η μαθήτριά της ήταν η εξαδέλφη μου η Σούλα στη Νεάπολη, που ήταν αδύνατη στα Μαθηματικά και την είχα συστήσει προτού συζήσουμε (στην Ιατρού Ζάννα 21, στο υπόγειο της Ντίνας Χριστογιαννοπούλου από την απόλυσή μου το καλοκαίρι τού 1969 μετά από 27 μήνες θητεία) και παντρευτούμε τον Φεβρουάριο τού 1971 (στον 4ο όροφο της Χαλκιδικής 32). Το Λιτσάκι, για να πάει στη Νεάπολη έπαιρνε 2 λεωφορεία, ενώ η Ερμιόνη (η θεία) έλεγε το σλόγκαν: «Γδέρνετε-γδέρνετε».7!!...
Αδιευκρίνιστο παραμένει, εάν έκανε φροντιστήρια η Μαρία, όταν την αναγνώρισα, όμως τον (γραπτό) λόγο τον έχει το Kalendergeschichten (Ημερολόγιο)!!!... Επίσης δεν θυμάμαι, αν μού σύστησε και κάποιον μαθητή…
Ακόμη δεν θυμάμαι, αν μιλήσαμε για την οικογενειακή της κατάσταση, δηλαδή τι έκαναν τα 2 αγόρια της, αφού κι εμείς 2 αγόρια είχαμε τότε. Έχω έντονη την αίσθηση ότι δεν υπήρξε η παραμικρή συνέχεια κοινωνικά μετά την τυχαία επανένωσή μας. Ειλικρινά φλέγομαι από περιέργεια να δω κάποιο Σχόλιο ή έστω μία ημερολογιακή καταχώρηση από την «επανένωση» ή καλύτερα αποξένωσή μας!!!…
22:09 Να είναι καλά, όπου κι αν βρίσκεται η Ψυχή της. Και ίσως να έχουν συναντηθεί κάπου εις το Υπερπέραν οι συνάδελφες Ψυχές τους....
23:04 Βρήκα και τίτλο, ενώ έπλενα τα πιατικά για 47΄…
Εν Ιορδάνη…στηριζόμενος.7!!…
Γιά.Σα.ς
Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο αναρτήθηκε (δημοσιοποιήθηκε) στό "εγκληματικό" portal (το επονομασθέν υπ' εμού: path-deleter) την μέρα τών Θεοφανείων τού 2016 (δηλαδή πριν από 2 ακριβώς χρόνια) και ήταν το 441ο από την Γέννηση αυτής τής ΔΙΑ.ΘΕΣΕΩΣ (Διαδικτυακής Θέσεως) τον Μάϊο τού 2001. Σάς το αναδημοσιεύω κρίνοντάς το... διατηρητέο...
Γιά.Σα.ς (και υπερπηδώντας κάθε εμπόδιο κοντά σας)
Δευτέρα, 6 Ιανουαρίου 2020 (ΠΑΡΌΝ) 21:24 Πέρσι ανήμερα είχα την "ευχέρεια" (εκ προαστείου Λευκωσίας τής διηρημένης πρωτεύουσας τής υπό διάλυσιν Ε.Ε.) ν' αναρτήσω τό παραπάνω κείμενο στο νέο blog τής ΑΙΟΛΙΚΉΣ καί φέτος δράττομαι τής ευκαιρίας γι' αναδημοσίευση... Η Ζωή είναι σύντομη, ενώ η Τέχνη μακροήμερη. Η Τέχνη διαρκεί λόγω εμπορίας της, ενώ η Ζωή έχει τά Ανθρώπινα Όριά της.7!!
Ο Kirk Douglas πάντως έφτασε στά 103 κατηφορίζοντας τήν 2η του εκατονταετία.7!!...
Γιά.Σα.ς (καί πάση δυνάμει κοντά σας)
Υ.Γ. Εδώ και μερικές μέρες διαβάζω τόν μή γενόμενο εφημεριδιακό χρονογράφο, που μέ ήθελε η Κυρία Λίτσα... Διαφωνούσε κραυγαλέα μέ τήν Ημερολογιακή μου Εμμονή κι έχω υποστεί μία 30λεπτη εξουθενωτική "κρεβατο μουρμούρα" επί τού θέματος. Ενδιαφέρον θέμα γιά κάθε ζευγάρι; Οψόμεθα εκ τών...επισκέψεων, αφού είμαστε εναντίον τών like, τών διαφημίσεων καί τών...προτροπών.7!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου