Ο τίτλος δίνεται πρός...τό τέλος.7!!
17:54 Ασυνήθιστη ώρα γιά μένα, όμως είναι καί η μέρα τών Γενεθλίων της μετά από 77 χρόνια καί νιώθω πως κάτι πρέπει νά γράψω...
Τυχερά τά παιδιά, που τούς δίδαξες Μαθηματικά.
Τυχεροί οι Αθλητές καί Αθλήτριες, που συνόδευσες (επί έτη πολλά) στούς Τεννιστικούς Αγώνες ούσα αυτοδικαίως η Ψυχολόγος τών αμέτρητων αποστολών.
Πού να βρώ καί πώς νά τό ανεβάσω τό Εγκωμιακό Ανθολόγιο, που σού έπλεξαν τά Ευαίσθητα Παιδιά τού Τέννις (κυρίως άλλων συλλόγων) καί εξαφανίστηκε σκοπίμως στό Διαδικτυακό Χάος;
Θά βρεθεί κάποιος ("εθελοντής" ή έστω κι "επαγγελματίας", καμένες αμφότερες ώς λέξεις-έννοιες, αλλά όχι καί ώς Ιδέες...) ν' αναστήσει το επίσημο ιστολόγιο τής ΑΙΟΛΙΚΉΣ (Ένωσης Φίλων Τέννις), που ιδρύσατε μέ 20 ακόμη Πρωτοποριακά Άτομα το 1987;
Τά χρόνια τελικά περνάνε...
Η αδιαφορία κυριαρχεί...
Η Επικοινωνία πάσχει αδιόρθωτα (τουλάχιστον φαινομενικά)...
Θυμάμαι, που βρήκα στο ΑΓ.ΗΜΕ. (Άγιο -Αγαπημένο Ημερολόγιο) μία 30λεπτη "κρεβατομουρμούρα" σου στίς 3.1.75!!!... Ήθελες τότε, που αγωνιζόμασταν, αφού παραιτήθηκα τόν Φεβρουάριο τού 1974 από τήν τράπεζα τής "Γελάς", που ήμασταν νέοι καί πα-σχίζαμε νά επιβιώσουμε (χωρίς να γίνουμε γραναζάκια τού συστημικού κατεστημένου καί άνευ πατρομητρικών πατεριτσών), να μετατραπώ σε χρονογραφίστα εγκαταλείποντας τό ημερολογιογραφείν, το οποίο άρχισε τό 1964...
Δέν υπέκυψα παρά τίς emotional and other "sanctions" σου με αποτέλεσμα (μετά τήν αναχώρησή σου γιά τό ΥπερΠέραν) νά ξαναζώ τακτικά τή Ζωή Μας μέ Ζωντανές, Αθάνατες καταχωρήσεις Γεγονότων, Σκέψεων, Ιδεών, Συναισθημάτων (αρνητικών καί Θετικών).7!!...
Είναι Γεγονός (ημερολογιακώς αποδεδειγμένο) πως ήσουν φειδωλή στούς επαίνους σου, αν κι εγώ υπήρξα πεισματάρης, αλλά τελικά, εάν δέν είναι Διαδικτυακή Εθελοντική Χρονογραφία αυτό, που εξασκώ 20 χρόνια τώρα ηλεκτρονικώς, τότε πώς μπορεί κάποιος μελλοντικός μας Βιογράφος να τό αποκαλέσει;
Θυμάσαι τό γράμμα στο περιοδικό ΓΥΝΑΊΚΑ μέ τίτλο "Η τιμή τού σχολείου" στήν αρχή τής δεκαετίας τού '70 τί αναστάτωση επέφερε στούς ΔΗ.ΧΑ. (δημόσιους χαραμοφάηδες) τού εκπαιδευτικού τομέα; Ή και τό άλλο γιά "Το φαινόμενο τών απεργούντων καθηγητών", πού λογοκρίθηκε από την "καθημερινή" μέ αφαίρεση τών...καυτών σημείων του;
Ποιά εφημερίδα, βρέ Λιτσάκι, θά δημοσίευε τά Χρονογραφήματά μου, ενώ θά έπρεπε νά τά πληρώσει κιόλας;
Θά θυμάσαι φυσικά ότι ακόμη κι εσύ λογόκρινες τα κείμενά μου καί ιδίως μετά τήν Αυτοκτονητική σου Απόφαση νά τά βάλεις μέ τά αδηφάγα θηρία τής διαπλοκής καί τής διαφθοράς.7!!...
Τό είχες αποφασίσει (τό αυτοκτονείν) εκεί στήν Πορταριά τού Πηλίου, τού βουνού τών Κενταύρων (στούς πρόποδες τού οποίου έζησε 1958-1964 καί ωρίμασε ο μελλοντικός σου σύζυγος) στίς 27 Ιουλίου τού 1998...
Είχες γράψει καί τό σχεδόν αναγγελτικό τής αυτοκτονίας σου τρισέλιδο κείμενο, τό οποίο βρήκα προσφάτως (Εννοείται ότι δέν θυμάμαι πότε ακριβώς...), αλλά δέν είναι (τουλάχιστον πρός τό παρόν) δημοσιευτέον ούτε και στό νέο μας blog μέ τόν επεξηγηματικό τίτλο-Φάρο "Εξομολογείσθαι τώ...διαδικτύω.7!!..."
Καί θά κλείσω τήν σημερινή μας επικοινωνία μέ τα γραφέντα από τόν Θάνο, που χθές τού τηλεφώνησα νά τού ευχηθώ γιά τήν ονομαστική του γιορτή...
Σημειωτέον ότι είχαμε μία Απίστευτη (ώς συνήθως) Τηλεπικοινωνία. Εν τέλει μού ζήτησε τά 4 Ιστολόγιά μας (Αναγνώσεως είνεκεν), τού τά έστειλα πάραυτα καί ήλθε αυθημερόν η σχολιαστική του απάντηση, που μέ συνεκλόνισε:
Γιαννη μου... η γραφη σου ειναι υπεροχη. Εχει δε και μια περιρρεουσα ατμοσφαιρα, με εκλεπτυσμενο χιουμορ. Ισως, να μην μπορεις εσυ να το δεις, αλλα πιστεψε με ΕΤΣΙ ΕΊΝΑΙ.
Υ.Γ. Θα μπορουσες ανετα να ησουν συγγραφεας...
Επιστροφή στό...Παρελθόν.
Στίς 3.1.20 25:29 (Φυσικά εκ τού ΑΓ.ΗΜΕ.) Τίτλος γιά τίς 3.1.75 "Μιά αλλιώτικη κρεβατομουρμούρα", όμως είναι μία σελίδα καί πλέον, οπότε θέλει πολύ χρόνο, γιά να μετατραπεί σέ ψηφιακό κείμενο, αλλά παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον γιά...τά σύγχρονα ζευγάρια!!!Πάω στό επόμενο τετράδιο τής 3ης.1.79... καί σχολιάζω τελικά:
Η Λίτσα δέν κατάλαβε ποτέ τήν αξία τής Αυτοβιογραφίας καί πρέπει να τό σχολιάσω έστω καί μετά τήν εγκατάλειψη τού Αγώνα τής Ζωής, που τήν εκφράζει στό "ανεπίδοτο γράμμα" της από τήν Πορταριά τού Πηλίου...
Επίλογος
Άς θεωρηθεί η σημερινή επετειακά επίκαιρη ανάρτηση ώς τό 1ο γράμμα "πρός τόν Ουρανό" τού Γιάννη Σαρατζ-ίνι (κι όχι τού Τζιοβάνι Παπ-ίνι, γιατί εκείνου τά περιβόητα γράμματα ήταν "από τόν Ουρανό"...)
Γιά.Σα.ς (καί πρωτοποριακά κοντά σας)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου