Ξεχασμένες Τραυματικές Εμπειρίες.7!!

Καί διαβάζοντας σέ, νά γράφεις.7!!...

Ξεχασμένες Τραυματικές Εμπειρίες.7!!

Τέλη, έχω ένα καλό νέο: Το μάτι μου σταμάτησε να δακρύζει εδώ και μερικές μέρες, αλλά ήθελα να σιγουρευτώ, γιά νά στό γράψω.7!!...

Μέ τήν ανάγνωση τών απομνημονευμάτων τού αγνώστου συγγραφέως ΞΑΝΑΖΏ τήν Περιπετειώδη μας Ζωή κι αυτό είναι Unique Experience (U.E. κι όχι βέβαια E.U.).7!!...

Η πιό τραυματική Πρωτοχρονιά τής ζωής μου ήταν τού 1992 καί περιγράφεται. Οι οικογενειακοί ψυχολόγοι τού behaviourism in usa θά εντρυφούσαν στα εξομολογητικά αυτά κείμενα καί ενδεχομένως να προήγαγαν- διηύρυναν τον ορίζοντα τής επιστήμης τους, αλλά "πού καιρός" γιά τέτοια, όπως μού έγραψε ο Α.ΤΕ. επιστρέφοντας αδιάβαστα τά δακτυλογραφημένα (από τη μαμά για 1η καί τελευταία φορά λειτουργώντας ως γραμματέας τού υποψηφίου συγγραφέα-συζύγου της) μου χειρόγραφα.7!! Καί εν τάχει επακολούθησε η "ακαδημαϊκοποίηση" τού πρώην συγγραφικού μου ινδάλματος, πού απεδείχθη δήθεν, εξ ού καί ο νεολογικός μου όρος ΔΗΘΕΝΙΣΜΌΣ.7!!

Βέβαια δέν ξέρω, πότε θα βρω το απαντητικό μου "οργισμένο" κείμενο, για να τό δημοσιεύσω λογοκριμένο ή μή ώς μετακήδειο λόγο αρμόζοντα-συμφωνούντα-ταιριάζοντα μέ τό Ρουαγιάν περί ΓΕΓΟΝΌΤΟΣ1 τού αδιάβαστου υποψήφιου "συγγραφέα". ΤΟ ΓΕΓΟΝΌΣ ΌΠΟΙΟΣ ΣΙΩΠΆ /ΤΙΜΉ Σ' ΑΥΤΌΝ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ./ ΤΟ ΓΕΓΟΝΌΣ ΤΟ ΔΙΑΛΑΛΕΊΣ,/ ΌΠΟΥ ΚΑΙ ΌΠΩΣ ΠΡΈΠΕΙ...

Παρασύρθηκα, όμως (μετά από κάποιο σημείο) τό σκέφτηκα ώς σημερινή ανάρτηση καί συνέχισα... απτόητος.

Δέν αποφάσισα γιά το αποψινό δείπνο μου ακόμη, οπότε είμαι Ελεύθερος Αποφάσεως (ΕΛ.ΑΠ.) κι αυτό το δίλεξο έχει Διανοητικό Βάθος, αλλά εσύ, Αριστότελες, δέν υπάρχει ανάγκη νά προβληματισθείς τουλάχιστον απόψε...

Καλή μας όρεξη καί καλή νύχτα νά έχουμε.

Γιά.Σα.ς (και εξομολογητικά κοντά σας)