Εξομολογείσθαι τώ Διαδικτύω.7!!

  Πόσο όμορφα, τι υπέροχη εικόνα.7!! Ας είναι η επόμενη χρόνια τόσο χρωματιστή και ευωδιαστή όσο αυτά τα υπέροχα τριαντάφυλλα.7!! Υ.Γ. Το σχόλιο τής Αγαπημένης μου Μαθήτριας Έλενας ώς απάντηση στήν τριανταφυλλοδέσμη, που σκέφτηκα να τής στείλω. Καλύτερος συνδυασμός φωτό και κειμένου μπορούσε να γίνει;7 

 Εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα τών σχολίων! Το άκουσα πρώτα από την Ελίζα και ακολούθησε η Σοφία. Η σύγκριση των 2 ερμηνειών δυσχερής, αλλά το νόημα τών στίχων είναι, που προέχει!! "Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα Πριν να γνωρίσω εσένα που πρόσμενα καιρό Μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω Γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ Γείρε κοντά μου αγάπη γλυκιά μου Θέλω ακόμα ξανά να σου πω Πόσο φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω Και πως να σε ξεχάσω που τόσο σ' αγαπώ" Υ.Γ. Αντιγραφή από τις ΣΗΜΕΙΏΣΕΙΣ μου του σχολίου και τών στίχων τού ρομαντικού αυτού τραγουδιού μιάς άλλης περασμένης, αλλά όχι και ξεχασμένης εποχής, απ' όσους τουλάχιστον είχαν τήν Τύχη να τήν ζήσουν.7!!... Γιά.Σα.ς (καί πάση Ευκαιρία κοντά σας)

 Καλή μέρα νά έχουμε σύν εύκολους αγώνες... Εγώ μόλις ξαναδιάβασα τό ΆΓ.ΗΜΕ. από 18.7.-1.8.1975 κι εντυπωσιάστηκα γιά 100ή-1000ή φορά από τίς περιπέτειες τής Ζωής Μας.7!! Το μεσημέρι κολοκυθάκια καθότι primum vivere, deinde philosophari, που έλεγαν καί οι Αρχαίοι Ιταλοί χρησιμοποιώντας τήν Α.Ε.Λ. (Αθάνατη Ελληνική Λέξη).7!!  Υ.Γ. Το ΒΑ.Μ. ήταν προς Τέλη στις 28/7/21... Και το ανακάλυψα διά τής Μαγικής Ευρέσεως με λέξεις Ανεύρεσης: Λάρνακα, Κύπρο.7!! Γιά.Σα.ς (και καλλιεργώντας μνήμες κοντά σας)

Είχα ξεχάσει αυτό το σχόλιό μου... Ευτυχώς κάποιος το επεσήμανε! Φυσικα και δέν τον γνώρισα τετ α τέτ, αλλά ούτε κι εκείνος... εμένα.7!! Γιά. Σα.ς  (και αντισχολιαστικά κοντά σας)

  Είναι ο Κώστας Νικολάου γραβατωμένος καί ο Γιώργος Ανδρουλιδάκης στήν άκρη δεξιά, πού έβαλε "καρδιά" σήμερα στήν Φωτογραφία,  που τού έστειλα χθες βαϊμπερικώς... Τί μέρες κι εκείνες τού 1977... Συγκεντρώσεις μαθητών μας, Ενημερώσεις γονέων με κορυφαίο happening το τού Δημήτρη Παραβάντσου στον 4ο όροφο τής Χαλκιδικής 32. Τον αναζητώ εδώ και πολύ καιρό (χρόνια, για να είμαι ακριβής) στο Ιστορικό Πλαίσιο των Επανενώσεων, αλλά δέν τον βρίσκω, αν κι έχω βρεί μερικούς άλλους, όμως η Αναζήτηση είναι Αδήριτη Ανάγκη να συνεχιστεί.7!!  Γιά.Σα.ς (και μέχρι τελευταίας εκπνοής κοντά σας)  

 hi, Μαρία.  Είμαι ο Γιάννης (εξάδελφος τής Φανούλας,  η οποία μέ φώναζε Νούλη τά καλοκαίρια στο Καμπάνη), που έκανε πρίν από μερικά χρόνια μία ανεπιτυχή προσπάθεια επανένωσης μέ τούς απογόνους της. Η Φανούλα μας είχε Πνευματική "Συγγένεια" μέ τήν γυναίκα μου Λίτσα, ενώ ερχόμασταν καί στό πατρικό σας σπίτι στην Καλαμαριά (κοντά στήν εκκλησία) κι εσείς στήν Ανάληψη... Πριν από λίγες  εβδομάδες βρήκα ένα φωτογραφικό καδράκι τού 1973, όπου εικονίζεσθε στά γενέθλια τού μεγάλου μας γιού, ενώ σβήνει τά κεράκια τής τούρτας του.7!!... Ελπίζω αυτή τή φορά (χάρη στό viber) νά λειτουργήσει η συγγενική επανένωσή μας... Γιάννης Σαρατζίδης Η εικόνα τού λησμονημένου συγγενούς (από τήν πλευρά τής μητέρας σου), Μαρία. Υ.Γ. Αυτά στις 8/6/22...